Paluch sztywny — to schorzenie stawu zlokalizowanego u podstawy palucha, do którego leczenia wykorzystuje się laseroterapię. Z czasem przyczynia się ono również do niemożności jego zgięcia. To forma zwyrodnieniowego zapalenia stawów. Wiele osób myli paluch sztywny z haluksem, który wpływa na ten sam staw, ale są to różne schorzenia wymagające innego leczenia. Ponieważ hallux ridigus jest stanem postępującym z czasem ruchomość w pierwszym stawie zmniejsza się. Na wczesnym etapie ruch dużego palca ograniczony jest tylko w niewielkim stopniu i nazywany jest wówczas hallux limitus. Jednak wraz z postępem deformacji zakres ruchomości ogranicza się, aż dojdzie do całkowitej sztywności, w której staw nazywany jest zamarzniętym. Najczęstsze przyczyny sztywności palucha to wada funkcji (biomechanika) i nieprawidłowości strukturalne stopy, które mogą prowadzić do choroby zwyrodnieniowej stawu dużego palca.
Objawy:
Wczesne oznaki i objawy obejmują:
- ból i sztywność palucha podczas użytkowania (chodzenie, stanie, zginanie itp.),
- ból i sztywność nasilane przez zimną i wilgotną pogodę,
- trudność w wykonywaniu niektórych czynności (bieganie, kucanie), obrzęk i stan zapalny wokół stawu
Gdy zaburzenie staje się poważniejsze, mogą pojawić się dodatkowe objawy, w tym:
- ból, nawet podczas odpoczynku, trudności w noszeniu butów, ponieważ rozwijają się ostrogi kostne (przerosty),
- tępy ból w biodrze, kolanie lub w dole pleców z powodu zmian w sposobie chodzenia,
- utykanie (w ciężkich przypadkach).
Najczęściej występująca deformacja w obrębie stopy. Jest to deformacja postępująca, w której dochodzi do zajęcia pierwszego promienia kości śródstopia. Bardzo często towarzyszy mu niepełnosprawność funkcjonalna, a także ból stopy. Tenże staw jest stopniowo podwichnięty (boczne odchylenie stawu śródstopia) co z kolei powoduje odwiedzenie pierwszej kości śródstopia. Skutkiem tego jest wytworzenie się wyrostka kostnego po stronie przyśodkowej.
To bolesny stane, który dotyka śródstopia, a najczęściej obszaru między trzecim, a czwartym palcem. Obejmuje zgrubienie tkanki wokół jednego z nerwów prowadzących do palców u nóg. Sugeruje się, że nerwiak Mortona pojawia się w odpowiedzi na podrażnienie, ucisk lub uszkodzenie jednego z nerwów prowadzących do palców u nóg.
Objawy:
Zazwyczaj nie ma zewnętrznych oznak tego stanu, takich jak guzek. Zamiast tego mogą wystąpić następujące objawy: uczucie, jakbyś stał na kamieniu; palący ból w śródstopiu, który może promieniować do palców u nóg; mrowienie lub drętwienie palców u nóg.
W przypadku złamania przeciążeniowego śródstopia oraz w osteotomii przeprowadzonej chirurgicznie można zastosować laser diodowy w celu przyspieszenia gojenia. Laser sprzyja proliferacji osteocytów oraz odbudowie zewnątrzkomórkowej macierzy kostnej przyspieszając naprawę tkanki kostnej.
Zapalenie stawów międzypaliczkowych bardzo często spowodowane jest zapaleniem stawu palucha. Schorzenie to najczęściej atakuje paluch ale może również atakować palce mniejsze. Przebyte kontuzje, urazy (złamania, skręcenia palców) mogą być przyczyną zapalenia. Przyczyną mogą być również choroby takie jak: choroba zwyrodnieniowa czy też RZS lub dna moczanowa. Klienci z opuchniętymi palcami mogą odczuwać ból, czasem także zauważyć przebarwienia na płytce paznokciowej.
Typowe objawy: ból, obrzęk stopy lub kostki, rozciągnięta lub błyszcząca skóra, skóra z dołeczkami lub wżerami po kilku sekundach naciskania na dotknięty obszar, sztywność lub ograniczony zakres ruchu, ucieplenie lub zaczerwienienie dotkniętego obszaru; swędzenie, kłucie i pieczenie między palcami lub podeszwami stóp.
Rodzaj wysypki skórnej spowodowanej uszkodzeniem lub stanem zapalnym naczyń włosowatych. Zwykle pojawia się w odpowiedzi na lek, chorobę lub infekcję. Nasilenie wysypki waha się od łagodnego do zagrażającego życiu. Istnieje kilka rodzajów rumienia, które mogą pojawiać się na wszystkich częściach ciała w różnych wzorach i odmianach koloru, takich jak czerwony, fioletowy lub brązowy. Niektóre formy wysypki mogą powodować pęcherze, które pękają i prowadzą do owrzodzeń.
Objawy: okrągłe, czerwone guzki na podeszwach, dłoniach, ramionach, twarzy i nogach, które tworzą koła; w niektórych przypadkach swędzenie; bolesne owrzodzenia lub pęcherze na wargach, ustach, oczach i narządach płciowych; gorączka; ból stawu.
Zbyt duże stężenie cukru (glukozy) we krwi przez długi czas może spowodować poważne komplikacje, cukrzyca może także problemy, które wpływają również na wygląd stóp:
– neuropatia cukrzycowa – niekontrolowana cukrzyca prowadzi do uszkodzenia nerwów. Uszkodzenie nerwów w nogach i stopach możesz nie odczuwać ciepła, zimna oraz bólu. Mięśnie znajdujące się w stopie również nie działają prawidłowo, ponieważ nerwy do nich prowadzące są uszkodzone. Stan ten może być przyczyną nieprawidłowego ustawienia stopy i zbyt dużego na jedną część stopy.
– choroba naczyń obwodowych – jeśli krew nie przepływa prawidłowo rany goją się dłużej, a ból mija wolniej. Jeśli dojdzie do infekcji i dodatkowo krew będzie słabo krążyć mogą rozwinąć się wrzody lub zgorzele.
Ostroga piętowa pojawia się gdy na kości piętowej tworzy się wyrostek kostny. Liczne mięśnie oraz powięź podeszwowa wywierają wywierają siłę trakcyjną na guzowatość kości piętowej zwłaszcza gdy występuje nadmierna lub nieprawidłowa pronacja. Przyczyną powstawania ostrogi może być również powtarzający się uraz, który powoduje mikrourazy powięzi podeszwowej w pobliżu jej przyczepu.
Czynniki ryzyka obejmują:
nieprawidłowości w chodzie, które powodują nadmierne obciążenie kości piętowej, więzadeł i nerwów w pobliżu pięty; bieganie lub jogging, zwłaszcza na twardych nawierzchniach, źle dopasowane, zwłaszcza te bez odpowiedniego podparcia łuku, nadwaga i otyłość
Inne czynniki ryzyka związane z zapaleniem powięzi podeszwy obejmują: postępujący wiek, który zmniejsza elastyczność powięzi podeszwowej i osłabia ochronną poduszkę tłuszczową pięty.
Jest to zespół uwięzienia nerwu wynikający z ucisku dolnego nerwu piętowego (nerwu Baxtera). Towarzyszą mu parestezje z osłabieniem motorycznym mięśnia odwodziciela bez braku czucia. Nerw ten zostaje uwięziony najczęściej wzdłuż przyśrodkowej krawędzi mięśnia czworobocznego lub przyśrodkowej guzowatości kości piętowej. Czynniki predysponujące do wystąpienia neuropatii nerwu Baxtera: przerost mięśni, otyłość, hiperpronująca stopa, płaskostopie, ostroga piętowa podeszwowa, zapalenie powięzi podeszwowej.
Obejmuje ból kostki i palców stopy i jest spowodowany uciskiem lub uszkodzeniem nerwu unerwiającego piętę i podeszwę (nerw piszczelowy tylny). Objawy to pieczenie lub mrowienie, które pojawia się na skutek noszenia nieodpowiedniego obuwia.
Kanał stępu to wąska przestrzeń, która leży po wewnętrznej stronie kostki, obok kości skokowej. Pokryty jest on grubym więzadłem (troczkiem zginacza), które chroni i utrzymuje struktury w nim zawarte – tętnice, żyły, ścięgna i nerwy. Jedną z tych struktur jest nerw piszczelowy tylny, który jest ogniskiem zespołu cieśni stępu.
To ból w dolnej części stopy, wokół pięty i łuku stopy. Powięź podeszwowa jest długim, cienkim więzadłem, które znajduje się bezpośrednio pod skórą od podeszwowej strony stopy. Łączy piętę z przednią częścią stopy i wspiera łuk stopy. Została ona zaprojektowana tak aby absorbować duże obciążenie oraz naprężenie na stopy. Jednak zbyt duży nacisk powoduje uszkodzenie lub rozerwanie tkanek. Wówczas wyzwala się stan zapalny, który jest naturalną reakcją obronną organizmu. Powoduje to ból pięty oraz sztywność powięzi.
Zapalenie ścięgna Achillesa jest klasyfikowane jako uraz spowodowany przeciążeniem. Może być również spowodowane jego zerwaniem. Początek objawów zapalenia Achillesa jest stopniowy – rozwija się w ciągu kilku dni, a nawet tygodni. Ścięgno Achillesa to mocny pas tkanki łącznej, który łączy mięsień łydki z kością piętową. Ścięgno przechodzi przez ochronną powłokę i składa się z tysięcy drobnych włókien. Uważa się, że zapalenie ścięgna Achillesa rozwija się, gdy te włókna pękają, powodując stan zapalny, ból i obrzęk. Gdy ścięgno puchnie, może zacząć ocierać się o otaczającą go pochewkę, podrażniając ją i powodując stan zapalny i obrzęk.
ważne ścięgna krzyżują się z przednią, środkową i boczną częścią stawu skokowego. Należą do nich mięsień piszczelowy przedni, piszczelowy tylny i para ścięgien strzałkowych. Ze względu na ich ważną rolę podczas chodu, każde z nich może ulegać przeciążeniom i stanom zapalnym skutkującym objawami bólowymi. .
Kostne powiększenie tylnej części pięty. Tkanka miękka w pobliżu ścięgna Achillesa ulega podrażnieniom, gdy owy naddatek kostny ociera się o obuwie. Często wynikiem tego jest zapalenia kaletki maziowej. Piętę Haglunda może powodować: wysokie sklepienie, mocne ścięgno Achillesa, tendencja do chodzenia po zewnętrznej stronie pięty.
Urazy w tej okolicy powstają jeśli wystąpi złamanie lub jeśli więzadła podtrzymujące śródstopie zerwą się.
Objawy: grzbiet stopy jest bolesny i opuchnięty, pojawiają się siniaki na górnej i podeszwowej części stopy – od spodu zawsze wskazują na kontuzję Lisfranc’a, ból nasilający się podczas stania.
W ciężkich przypadkach zachodzi potrzeba niewielkiej korekcji chirurgicznej wałów paznokciowych. Zabieg wykonywany jest w znieczuleniu miejscowym .
Zmiana hiperkeratotyczna na stopie, jest różnicowana z modzelami oraz brodawkami. Jest dobrze odgraniczony od „zdrowej” skóry z wyraźnie widocznym rdzeniem. Jest wynikiem powtarzającego się tarcia i ucisku.
Małe narośla skórne będące wynikiem zakażenia wirusem brodawczaka ludzkiego. Wirus wnika do organizmu poprzez drobne skaleczenia lub pęknięcia na stopach.
Objawy: twardy zrogowaciały naskórek; czarne punkciki, które powszechnie są nazywane nasionami brodawek, ale w rzeczywistości to małe, skrzepnięte naczynia krwionośne; zmiana, która przerywa linie papilarne; ból lub tkliwość podczas chodzenia .
Choroba, która zaczyna się od białej lub żółtej plamki na płytce paznokciowej. Objawy: hiperkeratoza paznokciowa, przebarwienie od białego do żółto-brązowego, wykruszanie płytki paznokciowej, zniekształcenie płytki paznokciowej, „słodki” zapach..