Paznokieć dystroficzny

To paznokieć, który z różnych z przyczyn mechanicznych (uderzenie, onycholiza) lub chorobowych (zanik płytki paznokciowej, pałeczka ropy błękitnej) uległ zmianie. Paznokciami dystroficznymi są: anonychia, onychodystrofia, onychogryphoza, onychomadesis oraz subungual hyperkeratosis.

WYSTĘPOWANIE
Anonychia

– stan, w którym paznokieć w ogóle się nie wykształcił.
Onychoatrofia – początkowo płytka uformowała się w sposób zadowalający, a następnie pod wpływem drażniących czynników uległa regresji.
Onychomadesis – spełźnięcie płytki paznokciowej.
Subungual hyperkeratosis – rogowacenie podpaznokciowe, nadmiernym rozmnażaniem komórek skóry, które gromadzą się między paznokciem, a łożyskiem.
Onychogrypoza – inaczej paznokieć szponowaty, to dystrofia, w której ulega on pogrubieniu i przybiera zakrzywiony, haczykowaty wygląd.

PROFILAKTYKA

W przypadku tego typu paznokci trudno o profilaktykę, gdyż najczęściej wiążą się one z chorobami. Przede wszystkim należy skupić się na leczeniu chorób współistniejących (liszaju, łuszczycy, niewydolności krążeniowej) oraz unikać czynników drażniących paznokcie, a także takich, które mogą spowodować uraz (upadek ciężkiego przedmiotu na palec).

ZALECENIA PODOLOGA

Paznokcie dystroficzne należy regularnie oczyszczać oraz ścieniać. W domu, z pozoru tak łatwy zabieg, jak ich obcięcie staje się niemożliwy, a to ze względu na ich nienaturalną grubość oraz twardość. Paznokciom dystroficznym często towarzyszy onycholiza, czyli oddzielenie płytki paznokciowej od łożyska. Jest to kolejny powód do odwiedzenia gabinetu podologicznego , ponieważ w pustej przestrzeni zbierają się zrogowacenia oraz zanieczyszczenia, które bezwzględnie trzeba usunąć.