Protetyka paznokci

 Protetyka to dziedzina zajmująca się wykonywaniem protez. Mianem tym określa się elementy zastępcze, wykonane ze sztucznego materiału, które mają na celu zastąpić cały narząd lub tylko jego część. W podologii protezę paznokcia wykonuje się poprzez rekonstrukcję płytki paznokciowej.

Bezwzględnymi kryteriami wykluczającymi zastosowanie protezy są: choroba tętnic obwodowych, neuropatia cukrzycowa, zmiany barwnikowe łożyska, alergie na komponenty tworzywa, z którego powstaje sztuczna płytka. Zaproponowana proteza będzie uwzględniać kształt paliczka dalszego, zarys łożyska, aktywność fizyczną pacjenta  oraz skłonność do nadpotliwości (ryzyko rozwoju infekcji grzybiczej lub infekcji Pseudomonas aeruginosa). Maksymalny okres użytkowania sztucznego paznokcia to 6 – 8 tygodni. Po tym okresie płytka powinna zostać oczyszczona. Niezbędne będzie również wykonanie nowej rekonstrukcji. Do tego celu stosuje się kilka różnych metod. Ważne jest tutaj również to, by zastępcza płytka spełniała estetyczne oczekiwania klienta, nie wywołując kompleksów.

• zanik paznokcia (onychoatrophia) i towarzyszący proces „zapadania” łożyska oraz w konsekwencji zmiany kształtu i geometrii paliczka dalszego,
• zaburzenia wzrostu (onychodystrophia, często w przebiegu psoriasis),
• terapia grzybicy paznokciowej (onychomycosis),
• łamliwość longitudinalna (wzdłużna – onychorrhexis) i poprzeczna (onychoschisis),
• odłączanie się paznokcia od łożyska (onycholyse),
• potrzeba protetyki po zabiegu usuwania odcisków podpaznokciowych (clavus subungualis),
• keratozy płytki (onychauxis i onychogryphosis),
• traumy paznokciowe (urazy),
• dystrofie paznokci polekowe lub naskutek zatrucia (chemioterapia, radioterapia).

Do najpowszechniejszych technik rekonstrukcji/wzmocnienia płytki zaliczamy:

Metoda żelu jednofazowego polega na utwardzeniu w lapmie 1-fazowego żelu polimeryzacyjnego. Swoje początki miała ona w technikach dentystycznych rozwijających się w latach 80-tych. Wtedy również dużą popularnością cieszyły się sztuczne paznokcie.Podczas gdy w modelowaniu i estetycznej stylizacji paznokci stosowano żele UV o twardej, błyszczącej konsystencji końcowej, podolodzy posługują się żelami 1-fazowymi, które osiągają konsystencję dość elastyczną (imitującą pracę naturalnej płytki).
Żele znajdujące zastosowanie w rekonstrukcji występują w kilku kolorach i mogą być ze sobą mieszane w celu uzyskania zabarwienia optymalnie zbliżonego do paznokcia naturalnego. Proteza paznokcia wymaga nałożenia 2 – 3 warstw tworzywa. Optymalnym rozwiązaniem jest zastosowanie primera oraz żelu zawierających dodatkowo substancje przeciwgrzybicze, np. mikrosrebro czy pirokton olaminy. Ma to na celu zabezpieczyć przed wtórnymi infekcjami grzybiczymi i bakteryjnymi.
Żel ma tę właściwość, że odlepia się od powierzchni prawidłowo przygotowanego łożyska. Fakt ten jest gwarancją wzrostu dla nowego paznokcia – nie przytrzymuje on bowiem młodej, delikatnej płytki.

Wskazania: łamliwe, kruche, cienkie i niestabilne paznokcie w towarzystwie drastycznie suchej lub potliwej skóry stóp. Wzmacnianie takiej płytki poprzez malowanie wyrównującymi powierzchnię lakierami ma charakter terapeutyczny, zapobiegający rozwojowi defektów/zmian chorobowych (profilaktyka mikrouszkodzeń, tj. rozdwajania i pękania).

– To samoutwardzalny elastyczny żel z dodatkiem żywic, stosowany najczęściej razem z kopoliną lub innym cienkim materiałem bawełnianym, uprzednio przyciętym dokładnie do wielkości paznokcia. Na oszlifowaną i oczyszczoną płytkę nakłada się warstwę masy, a na niej umieszcza kawałek kopoliny dociskając ją do tworzywa. Po krótkim etapie zasychania czynność jest powtarzana dwukrotnie tak, aby wyrównać poziom paznokcia zdrowego. Nagelmasse znajduje również zastosowanie w trakcie zabiegów na mocno uszkodzonych płytkach z onychorrhexis i onychoschisis.

Ta technika jest stosunkowo przyjazna w wykonaniu, a także i nieinwazyjna. Elastyczność protezy akrylowej, imitującej naturalne ruchy płytki paznokcia jest nieporównywalnie mniejsza od metody 1-fazowego żelu.